Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Καλώς σας βρήκα!


Το Μηρυκαστικό σας γράφει από το Ιόνιο, άρτι εν Άρτη αφιχθέν από το Αιγαίο.
Είχε μια σύντομη (τεσσάρων ημερών) πλην λίαν εποικοδομητική συνάντηση με κάποιον κύριο ονόματι Γιοχαναάν, Ιουδαίο το θρήσκευμα και εντελώς γκάου καθώς όλο σάλπιγγες, σφραγίδες και εξάρια βλέπει και ακούει και σεισμούς, λοιμούς, λιμούς και καταποντισμούς επισείει…
Τέσπα, πολλά και ωραία προσκυνήματα είδε, σπήλαια και καστρομονάστηρα στη Πάτμο, κόκκινες από αθώο αίμα βίλες στους Λειψούς, κάστρα της παναγιάς στη Λέρο, ωραία ήταν, έκαμε τα μπανάκια του, νοίκιασε και μηχανάκι (ο λύκος κι αν εγέρασε που λένε) και το καταφχαριστήθηκαν κι αυτό και η Λ. η καλή του!
Γι άλλη μια φορά θαύμασε πως μια κακόγουστη και παρανοϊκή θρησκεία μπορεί να εγκλωβίσει στις ανόητες νόρμες της, την απίστευτη πνευματικότητα και καλλιτεχνική δημιουργικότητα των ανθρώπων και να τις οικειοποιείται με τόσο χυδαίο τρόπο… Και στη τελική η πνευματικότητα και η δημιουργικότητα να βγαίνουν νικήτριες και τροπαιούχοι, μια και θα ζουν και θα βασιλεύουν και θα αποτελούν αντικείμενα θαυμασμού και μελέτης ακόμα κι όταν κι αυτή η θρησκεία θα έχει μείνει ένα κουφάρι αποσυντιθέμενο κάτω απ’ το χώμα, όπως τόσες και τόσες άλλες πριν απ’ αυτή...
Επανερχόμαστε, ο κόσμος καλός, χαμογελαστός, ευχάριστος, φιλόξενος και διόλου δουλοπρεπής και οι τιμές χαμηλότερες από αυτές της Πλάς ντε λα ρεζιστάνς νασιονάλ ντε λ΄ Αρτά συρ λ’ Αμβρακί ντ’ Αράχθ, του εξαπανέκαθεν Κέντρου του Σύμπαντος Κόσμου. Φαγητό αρκούντως φτηνό, μερίδες αξιοπρεπέστατες και σχεδόν πάντα, καλομαγειρεμένο και νόστιμο. Γενικά, καμία σχέση με τα γνωστά tourist junk food που ταΐζουμε εμείς οι ΕΛληναράδες τους κουτόφραγκους για να τους μαζεύουμε τα ευρά. Αντίθετα, εισέπραττες μια φροντίδα σε (σχεδόν) όλα.
Τα δε ψάρια κόστιζαν πολύ λιγότερο από όσο κοστίζουν στο Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας (Rio Menideiro) ή στην Κορωνησία (Koronassau). Αυτό δίχως άλλο σχολιασμό και ο νοών νοείτω.
Ok, σταματάει εδώ η γκρίνια και επιφυλάσσομαι για περισσότερα σε προσεχείς αναρτήσεις… 





Μια φωτό της Λ. από τη Λέρο. Στη κορφή το κάστρο της παναγιάς. Σε τι ακριβώς της χρειαζόταν ένα κάστρο δεν είμαι σε θέση να σας πληροφορήσω πάντως...














...κι άλλη μια του Μηρυκαστικού, αλλά δεν ξέρω πιο απ' όλα είναι το άγιο πνεύμα...





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου