Ποια πετρελαιοκηλίδα;

Λοιπόν, σήμερα έχουμε σούπερ παιχνιδάκι αχαλίνωτης πραγματικότητας που λέει κι ο Λιακό!

Το βρήκε η toomanytribbles και της το βούτηξα, όπως βρήκε και τις φωτογραφίες από εδώ.

Πήρα, λοιπόν, το μηρυκαστικό και στο location έβαλα τον όρμο του Πρίνου στη Θάσο, όπου υπάρχει η Εθνική μας πετρελαιοπηγή, για να δω αν - ο μη γένοιτο – μας προέκυπτε κανένα «ατύχημα» τι θα γινόταν…  

Αν θεωρήσουμε λοιπόν ασφαλές το συμπέρασμα ότι το πετρέλαιο δε σκαρφαλώνει στα όρη και τα’ άγρια βουνά ούτε επιθυμεί διακαώς να χωθεί στα ενδότερα της Βουλγαρίας, λογικά θα κλαίμε από τις βόρειες Σποράδες μέχρι τη Σκύρο και τη Λέσβο… Άσε Πλαταμώνες, Κασσάνδρες, Θεσσαλονίκες και δε συμμαζεύεται! Μόνο οι αγιορείτες θα συμμαχούσαν ακόμα και με το πετρέλαιο για να μη τους πειράξει.

Τς τσ...! Ωραίο το παιχνιδάκι… αν βάζαμε τη πετρελαιοπηγή καταμεσίς στο πέλαο για μια πιο καλυτεροτερότερη εικόνα, όπως π.χ. στη πολυαγαπημένη μου Ανάφη που τόσο νοσταλγώ;   

ΓουΆου!!! Τέλεια… και τώρα, σα φαντασιόπληκτο μηρυκαστικό που είμαι, λέω να πάω σε κάτι πιο εξωτικό. Πάμε στο Artapulco Bay, στα νότια του Los Artales και βάζουμε στο location το l’ isla Vonitsa ή καλύτερα το Karvassaraimbo. Γιατί; Μα γιατί εκεί και παρά θιν αλός βρίσκουμε ωραιότατες εγκαταστάσεις αποθήκευση πετρελαιοειδών! Ναι, στο κλειστό και με έντονο ευτροφισμό κόλπο του Artapulco έχουμε, εκτός από μερικούς χιλιάδες τόνους βιομάζας σε ιχθυοκαλλιέργειες, ΚΑΙ ικανά αποθέματα πετρελαίου! 

Τα πάντα όλα μιλάμε…  

Εδώ, βέβαια, ξεχνάμε μεν το ενδεχόμενο το πετρέλαιο να καβαλήσει τα Aκαρνανικά Όρη και τη Πίνδο και να τη κάνει κατά Στερεά Ελλάδα και Θεσσαλία, αλλά ξεχνάμε και το ενδεχόμενο να ταξιδέψει γλήγορα-γλήγορα και από το στενό στόμιο στα δυτικά, προς τα κοραλλένια νερά της νότιας Αδριατικής… άρα το κρατάμε μέσα στο Artapulco bay, να σχηματίσει ένα στρώμα παχύρρευστου και αδιαφανούς πετρελαίου που να επιπλέει εις τον αφρό, εις τον αφρό της θάλασσας και να εμποδίζει, τόσο το Οξυγόνο να διαλυθεί στο νερό, όσο και το φως του ήλιου να διεισδύσει, με αποτέλεσμα το θάνατο της θαλάσσιας ζωής (συν μπόλικες εκατοντάδες τόνων ψαριών στις ιχθυοκαλλιέργειες), η αποσύνθεση της οποίας μπορεί να μετατρέψει το νεράκι σε μια τοξική σούπα που πιθανά να μην έχει αντίρρηση να  εισχωρήσει και στον υδροφόρο ορίζοντα…

Όπα, το παράκανα! Σιγά μην γίνονται αυτά τα πράγματα… Ένα υποθετικό σενάριο Science Fiction ενός φαντασιόπληκτου μηρυκαστικού είναι… τι σχέση έχει με μας ότι γίνεται στο Αμέρικα;  

(των αναλογιών πάντα τηρουμένων…)

ΥΓ: Ορίστε κι ένα legend...

ΥΓ2: Ορίστε κι έναν επίλογο...

ΥΓ3: Όχι, αυτά δε συμβαίνουν σε μας, αλλού γίνονται... πως βλέπαμε στη τουβού φωτιές στο Καλαφόρνια και στην Αουστράλια και μέναμε με το στόμα ανοιχτό... και μετά ήρθε το 2007 και στο καπάκι το 2009...