Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

ΕθνοΣαμάνοι: Θράσος χωρίς όρια…


Κάτι κουμπαράδες λέει ο Ιερώνυμος (επαγγελματικό ψευδώνυμο του Γιάννη Λιάπη) ότι πάει να στήσει για να μπαίνουν λέει μέσα τα λεφτά από τη μεγάλη στάνη και ούλα τα μοναστήρια της λέει, γιατί…

η εικόνα της  εκκλησίας αδικείται γιατί δεν φαίνονται τα έργα που κάνει η κάθε Μητρόπολη. Η συνολική δαπάνης τους ανήλθε πέρυσι σε 100 εκατ. ευρώ, πρόσθεσε.


ΟΥΑΟΥ!!!
Οι μητροπόλεις προσέφεραν έργο αξίας
+100 ΟΛΟΚΛΗΡΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ!!!

…ενώ η ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ συνολική δαπάνη ΜΟΝΟ για τη μισθοδοσία τους, ανήλθε στο ποσόν των
-250 ΟΛΟΚΛΗΡΩΝ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΥΡΩ!!!

Ά όόόόχι... Λυπούμαστε κυρία Άννα μας Διαμαντοπούλου μας, αλλά η απόδοση των κελεμπιοφόρων υπαλλήλων του Υπουργείου σας είναι τραγική και η ζημία δυσβάσταχτη δι ημάς. Καιρός να σκεφθείτε σοβαρά την περίπτωση να συνδέσετε το μισθό τους με την παραγωγικότητά τους(*)



(*) Και των υποχρεωτικών μετατάξεων στα μεταλλεία του Λαυρίου θα σας έλεγα, απ’ όπου ξεκίνησε και ο Χρυσούς Αιών του Περικλέους όπως θα γνωρίζετε. Θα μου πείτε ότι εκεί στέλναν ανδράποδα (=δούλους). Που είναι το πρόβλημα; Οι ίδιοι δεν αυτοπροσδιορίζονται ως δούλοι οικειοθελώς και αυτοβούλως, το αυτό δε επιθυμούν διακαώς και δι ημάς τους ελευθέρους πολίτες, υπό την πλήρη αιγίδα του Κράτους μάλιστα;
Μπορεί και να επαναληφθεί η Ιστορία, που ξέρετε καμιά φορά...  

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Ανμπηλίβαμπλ metaσουρρεάλ (λίαν αγαναχτισμένον και σιχτιρικόν)

Ο πλέον εγωπαθής και αδίστακτος αμοραλιστής μας εγκαλεί για τον εγωισμό μας, τον προσωπικό και τον συντεχνιακό. Και μας κατηγορεί ότι υποθάλπουμε την ανομία. Βέβαια, εικοσπέντε χρόνια σε υπουργεία δεν πήρε πρέφα καμία ανομία από τίποτε Τσουκάτους, Μαντέληδες, Τσοχατζόπουλους κουλουπου κουλουπου κουλουπου, τίποτα δε κατάλαβε να γίνεται τριγύρω του, όλα ήσαν καλώς καμωμένα. Ή βλάκας ήτανε ή υπέθαλψε κι αυτός το κάτι τις. 


Ο άλλος που όταν πλήρωσε τελευταία φορά στη ζωή του εισιτήριο ήταν φοιτητικό και που έκτοτε έχει τζάμπα εισιτήρια σε όλα τα μέσα, τζάμπα γραφεία, τζάμπα προσωπικό, τζάμπα τηλέφωνα, τζάμπα κινητά, τζάμπα γραμματόσημα, τζάμπα αυτοκίνητο, τζάμπα κομπιούτορες, τζάμπα γκατζετάκια και τζάμπα μαγκιά, ενόσω απολαμβάνει το τζάμπα ως καθεστώς,   ποινικοποιεί το τζάμπα ως διαμαρτυρία. Τζάμπα πράμα, δε βαριέσαι!


Και τώρα που είπα «δε βαριέσαι» θυμήθηκα τον άλλο που έχει στην ευθύνη του ένοπλους με το σήμα των SS στο κράνος, μπασκίνες που αποφασίζουν και διατάσσουν απαγόρευση της κυκλοφορίας και συνάθροισης άνω των δύο ατόμων, που πλέκει φράχτες, που παίζει στο Στοίχημα τον Παλαιοκώστα κι όλο κουβά πάει και που διαμαρτύρεται γιατί δεν καταλαβαίνουμε την τόσο πολλή και τόσο τρυφερή και στοργική προστασία που μας παρέχει. Αυτός ο καψερός δεν είναι υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ αλλά υπουργός ΠΡΟΔΕΡΜ…


Κι ο παράλλος ο κλαψιάρης που έχει ξεσκίσει τις εργασιακές σχέσεις και το σύστημα Υγείας χτυπιέται απού καταΐ π’ λέν κι στου χουριό μ’, ότι οι άνθρωποι που φτώχυναν κατά 40% και οι 700.000 (επίσημοι) άνεργοι με +5,3% πληθωρισμό και τα -9,2% έσοδα του κράτους, του διαμηνύουν με e-mail και με fax ότι θέλουν κι άάάλλο κι άάάλλο κι άάάλλο!  
Να σου κι άλλη η καρακαηδόνα που γουστάρει βί άι πί και καλά κάνει, αλλά να το ξηλωθεί η ίδια το τριαντάρι και να μη με βάλει να της το πληρώσω εγώ… άει σιχτίρ μωρή γκιόσα πού  ‘χες και στο ΚΤΕΛ στο χωριό σου βί-άι-πί…!     


Έχουμε και το κατοικίδιο, τη γατούλα που τους τρίβεται αυτάρεσκα γουργουρίζοντας, που βρήκε λέει κακουργήματα στους κομιστές των λαθρομεταναστών αλλά δε βρήκε κάτι το αξιόμεμπτο σ’ αυτούς που τους είχαν σκλάβους στη δούλεψή τους τόσα χρόνια κι ούτε μπήκε βέβαια στον κόπο να τους βρει. Αλλά μην είμαστε άδικοι, κουράστηκε το γατουλίνι μου τελευταία πάρα πολύ, γιατί το να φορτώσεις με αναστολή και 5 χιλιάρικα τον Tolis των 5,5 μυρίων και μ’ αναστολές και τρίμηνα τους άγιους του Άθωνα ανθρώπους είναι πολύ βαριά και υπεύθυνη εργασία κι όχι παίξε-γέλασε όπως εκ πρώτης όψεως φαίνεται.



Και πάνω στην ώρα έρχονται κι οι εργοδότες τους και τους λένε ότι τζάμπα ξεσκίσανε το σύμπαν μέχρι τώρα και δεν προχωράει η δουλειά και ξεπουλάτε όσο-όσο… Τσαντίζεται με χρονοκαθυστέρηση ο εγωπαθής SuperGAΠ και τους μπήζει μια φωνή ότι μεις είμαστε λέυτερη κι ανεξάρτητη και κυρίαρχη ως χώρα κι ότι αποφασίζουμε μαναχά μας για τα δικά μας κι ότι είμεθα εθνικώς υπερήφανοι και κυρίαρχοι ως λαός και το ότι οι τροϊκανοί κανονίζουν τα πάντα με μια υπογραφή Παπακωνσταντίνου κι έχουν γραμμένα στα τέτοια τους και Συντάγματα και Νόμους και Βουλές και Κοινοβούλια και Λαούς και αντιδράσεις είναι μια ανάξια λόγου λεπτομέρεια χωρίς καμία πρακτική αξία. Κι αν δεν τον πιστεύουμε ν’ ανοίξουμε την τηλεόραση που το λέει το MEGA και ο ΣΚΑΪς στις ειδήσεις. 
Κι έτσι εμείς τον πιστέψαμε ότι έτσι γίνανε τα πράματα και οι τροϊκανοί βγάλαν μεγάλη γλώσσα κι ότι ο υπεύθυνος(έ;;!!;!;) πυροθυπουργός (εκ του «της πυρκαγιάς») δεν είχε πει το μεγάλο «μάλιστα εηφέντη μ’» στα 50 δις αποκρατικοποιήσεων κι ότι δεν τους είπε κατόπιν «αφεντικό θα βγω να σας μαλώσω αλλά στα ψέματα θα το κάνω για να ησυχάσει η πλέμπα και να ξέρετε ότι εγώ το χέρι που με ταΐζει ποτέ μα ποτέ δεν το δαγκώνω, βλέπετε εκτός από υποτακτικός σας τυγχάνει (θεωρητικά πάντα) να είμαι και εκλεγμένος πρωθυπουργός  (θεωρητικά πάντα) μιας ανεξάρτητης, κυρίαρχης και δημοκρατικής (θεωρητικά πάντα) ευρωπαϊκής χώρας» κι αυτοί τού ’πανε «καλά, αλλά μη το παρατραβήξεις γιατί θα γίνεις χειρότερο ρεζίλι απ’ ότι είσαι τώρα». 


Κατά τα λοιπά, πιάσε κομπιουτεράκι και κάνε τις πράξεις: Εξακόσια τα δις στην Ελβετία δια έντεκα τα εκατομμύρια στην Ελλάδα μας κάνει χοντρά-χοντρά πενηταπέντε χιλιάρικα  το κεφάλι, διότι όλοι μαζί τα φάγαμε και τα στείλαμαν και στη UBS οι απάτριδες. Πέρσι μάλιστα, σαράντα δις βγάλανε και οι τελευταίοι εβδομηντατρείς χιλιάδες καθυστερημένοι. 
Ηθικόν δίδαγμα: τι σου είναι ο Έλληνας βρε παιδί μου, όλα για τη τελευταία στιγμή τ’ αφήνει… τς τς τς!






Ευτυχώς, δε λες που ήτανε κι αυτό 
το δεύτερο το ποίημα  στο «Βικελίδης» 
και γλυτώσαμε την βαριά κατάθλιψη 
και για τη βδομάδα που έρχεται; 

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Τραγική απώλεια...

...του φίλου και γείτονα Κώστα...  Έφυγε άδικα και πολύ νωρίς.
Καλή δύναμη και κουράγιο στους αγαπημένους του...

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Να φοβάσαι! (κι άλλο)


Στην ανάρτηση για τον Φόβο ως Δούρειο Ίππο της Εξουσίας, ένα σχόλιο της Eskarinaς μου έδωσε την ιδέα να γράψω άλλη μια ανάρτηση, κάτι σαν συνέχεια της πρώτης. Ο σχετικός διάλογος:
ESKARINA είπε...
Καλώς σε βρήκα.

Και αν μου επιτρέπεις μια συμπλήρωση : Πάνω από όλα να φοβάσαι τον εαυτό σου, ποτέ δεν ξέρεις για τι είναι ικανός...
Conko είπε...
Ω τι ευχάριστη έκπληξη!
Αγαπητή Μάγισσα, χαρά μας να σας έχουμε κοντά μας!
Λοιπόν, αυτό είναι το μόνο που δεν θέλω να φοβούνται, ούτε καν να το ξέρουν, μέχρι να μου φανεί χρήσιμο... λ.χ. όταν θα πρέπει να μετατραπούν από φοβισμένα και καλοκάγαθα ανθρωπάκια σε στίφη αλαλάζοντα που να μακελεύουν στο διάβα τους ότι περπατάει, πετάει και κολυμπάει χωρίς ίχνος φόβου και ενοχής.
Μετά ας τον φοβηθούν τον εαυτό τους, αν και κάτι θα βρούμε ώστε να φοβηθούν να αντιμετωπίσουν αυτόν τον φόβο...
Κι αυτό ίσως είναι η πεμπτουσία της σχέσης Φόβου και Εξουσίας. Ωστόσο ανέτρεξα στα έτοιμα… Το κείμενο που ακολουθεί είχα καταθέσει πριν κάμποσο καιρό στο forum των artinoi.gr περισσότερο σαν ερώτηση στον εαυτό μου. Το θέμα της κουβέντας ξεκίνησε από το αν η βία είναι έμφυτη και πως η θρησκεία την ή δεν την πυροδοτεί (περίπου).
Αναρωτιόμουν λοιπόν:

Η βία, η αρπαγή και ο φόνος ήταν εργαλεία επιβίωσης όταν κατεβήκαμε από τα δέντρα στην εχθρική σαβάνα. Με τις γενιές, εξελίξαμε άλλα χαρακτηριστικά που βοηθούσαν στην ομαδική ζωή (ως αποτελεσματικότερο μέσο επιβίωσης), όπως νοημοσύνη, λογική, αλτρουισμός, αγάπη, ανοχή, αίσθηση δικαίου στη κατανομή της λείας, η αξία της ζωής και της ακεραιότητας του διπλανού κ.ο.κ. Φυσικά η βία, η αρπαγή και τα "κατώτερα ένστικτα" παραμένουν κάπου καταχωνιασμένα στον εγκέφαλο και που και που σκάνε μύτη εν πλήρει μεγαλοπρεπεία, όταν τα "ανώτερα ένστικτα" παύουν να τους επιβάλλονται.
Τι είναι όμως εκείνο που κάνει αυτά τα "κατώτερα ένστικτα" να εκδηλωθούν; Αποπειρώμαι τρεις αιτίες:

1)Μια νευρολογική διαταραχή ή νόσος, λ.χ. ένας ψυχικά άρρωστος που τον προστάζει ο θεός να σκοτώνει με τις μπανέλες των σουτιέν τους όλες τις κοκκινομάλλες με πράσινα μάτια που φοράνε εμπριμέ φούστες.


2)Ενστικτώδης αντίδραση απέναντι σε μια απειλή κατά της ζωής μας και των ανθρώπων μας, λ.χ. ένας που απειλεί να σκοτώσει το παιδί μου και του μασάω το λαρύγγι χωρίς να το σκεφτώ δεύτερη φορά, ούτε και πρώτη μη σου πω.


3)Μια τεχνητή απορρύθμιση/αδρανοποίηση των "ανωτέρων ενστίκτων" κι εδώ είναι όλο το ψητό.


Ας φανταστούμε έναν καλοκάγαθο τσαγκαράκο της γειτονιάς που ζει όλη του τη ζωή με το "αγάπα τον πλησίον ως σεαυτόν", ένα σπασίκλα φοιτητή της Φιλοσοφικής με γυαλιά πατομπούκαλα, ένα δημόσιο υπαλληλάκο με μανσέτες που χάνει τον ύπνο του άμα δεν μπορέσει να σε εξυπηρετήσει και τη καλοσυνάτη θείτσα μου τη Φρόσω που ζει μόνο για τον Γιώργο Αυτιά, ανθρώπους που ζουν μια ηθική ζωή, γεμάτη αγάπη και προσφορά για τον αναξιοπαθούντα συνάνθρωπο, γεμάτοι γλυκύτητα και στοργικότητα.

Κι ας φανταστούμε όλους αυτούς να μετατρέπονται ξαφνικά κι απ' τη μια στιγμή στην άλλη σε ένα στίφος αλαλάζον που σφάζει ότι περπατάει, πετάει και κολυμπάει μην αφήνοντας λίθον επί λίθου στο διάβα του, χωρίς το παραμικρό ίχνος λογικού ή ηθικού φραγμού.
Τι θα μπορούσε να προκαλέσει ξαφνικά σε όλους αυτούς την άρση της λογικής, την απώλεια της κρίσης και της γνώσης του καλού και του κακού, την αναστολή του φόβου (ως ενστίκτου αυτοσυντήρησης);

Το «ξαφνικά» μάλλον δεν ισχύει.

Αργά και σταθερά τους ροκανίζεις λίγο-λίγο κι ανεπαίσθητα τη λογική τους, την κριτική τους σκέψη και την ηθική τους, πείθοντάς ότι άλλοτε ισχύουν και άλλοτε όχι, αλλά αφήνεις συγκεχυμένο το πότε και που ισχύουν και τα αφήνεις σε κάποιο υπέρ/παρά/μετά-φυσικό ον να αποφασίζει αντί αυτών και που το όν αυτό, όλως τυχαίως, εκπροσωπείς.
Φροντίζεις να ζουν με ένα μόνιμο υφέρποντα φόβο και κάτω από διάφορες απροσδιόριστες απειλές και με μια μόνιμη αποδόμηση της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησής τους, ώστε να μην εμπιστεύονται τον εαυτό τους, αλλά κάποιες "αυθεντίες", μεταξύ των οποίων, πάλι όλως τυχαίως, είσαι και συ.
Πιο απλά, ελέγχεις τους διακόπτες της λογικής, της κρίσης και της ηθικής τους. Και την κατάλληλη ώρα κατεβάζεις τους διακόπτες και τους παρουσιάζεις ένα ποντίκι για αρκούδα έτοιμη να τους κατασπαράξει. Σε εμπιστεύονται τόσα χρόνια, είσαι η "αυθεντία" τους, φυσικά και θα πιστέψουν ότι αρκούδα βλέπουν κι όχι ποντίκι, αφού τους το λες εσύ!

Οι πόλεμοι πάντα είχαν μία και μοναδική αιτία: Περισσότερο πλούτο και εξουσία για κάποιους λίγους, αλλά γίνονταν πάντα από κάποιους άλλους πολλούς κι αυτοί οι άλλοι οι πολλοί πρέπει να πηγαίνουν πρόθυμα για να μακελευτούν.

Η λογική και η ηθική λέει ότι δεν πάω να σκοτωθώ για να γίνει ο άλλος πιο χοντρός και να φοράει πιο πλουμιστά εσώρουχα, ότι δεν βελτιώνεται η ζωή μου άμα αιματοκυλιστεί και κατακαεί το σύμπαν, ότι δε θέλω να πάρω κεφάλια και να βυθίσω στη θλίψη τόσο κόσμο και τέλος πάντων μυαλό έχουμε, να δούμε αν και τι διαφορές έχουμε και να τις βάλουμε κάτω να τις λύσουμε με τον πιο συμφέροντα για όλους τρόπο, μα τι στο διάλο, και μυαλό έχουμε και αίσθηση περί δικαίου έχουμε και πολύ καλή διάθεση έχουμε!  
Αλλά με τέτοια μυαλά δε μπορείς ούτε καλούς και πιστούς υπηκόους που να μη γκρινιάζουν για καλύτερη ζωή και δικαιότερες κοινωνίες να έχεις, ούτε και στρατούς γι ‘ αρπαγές πλούτου, δόξας κι εξουσίας να φτιάνεις. Οπότε κάποιος πρέπει να κάνει κάτι γι αυτό και μαντέψτε ποιος είναι ο πρώτος και καλύτερος γι αυτή τη δουλειά! Αν πάψουν οι θρησκείες να εξυπηρετούν την κατάσταση, κάτι άλλο θα πρέπει να επινοηθεί στη θέση τους για να μπορούν τόσοι καλοί άνθρωποι να μεταμορφώνονται μαζικά σε μακελάρηδες.

Το διευκρινίζω για άλλη μια φορά: Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και να λατρεύει ότι θέλει επίσης, και πραγματικά χαίρομαι όταν η πίστη του του προσφέρει παρηγοριά κι ελπίδα κι ακόμα περισσότερο του πυροδοτεί τα (εξελικτικά δημιουργημένα) όμορφα συναισθήματα,  αλτρουισμό, αγάπη κλπ. Αρκεί να το αποφασίζει ως ενήλικος πολίτης, να το τελεί κατ' ιδίαν, να μην προσηλυτίζει παιδάκια και να μη βλάπτει τους άλλους. Εμένα μου υπέρ-αρκεί το δικαίωμα της κριτικής εφόσον προπαγανδίζει τη θρησκεία του δημόσια (και φυσικά της εφόδου εφόσον την επιβάλει με το ζόρι σ' όλη τη κοινωνία και το κράτος).

Αλλά η οργανωμένη θρησκεία που μπορεί να αναστέλλει τη λογική, τη κριτική σκέψη και την ηθική του πιο καλού ανθρώπου, που εμποδίζει την έρευνα και την επιστήμη που είναι ότι καλύτερο και πιο αξιόπιστο έχουμε για να καλυτερεύουμε της ζωής μας, που μας κατακλέβει ασύστολα με εκβιασμούς και μετά θάνατον τρομοκρατία, που δηλητηριάζει τις κοινωνίες μας με σκοταδισμό, δεισιδαιμονίες, μίσος και ανύπαρκτες διαχωριστικές γραμμές, που ευαγγελίζεται ένα πανάθλιο αξιακό σύστημα που χώνει ύπουλα στη νομοθεσία και που «νομιμοποιεί» την κάθε παραφύσιν απάνθρωπη συμπεριφορά, με βρίσκει μαχητικά απέναντί της.      

Και πάνω, λοιπόν, που ξέθαβα το κείμενο των ερασιτεχνικών μου προσεγγίσεων σαν βάση περαιτέρω ψαξίματος, ήρθε ο Ανορθόδοξος  που με την ανάρτησή του Υπακοή στην εξουσία: Το πείραμα του Milgram (με δύο βίδεα πρόσφατης επανάληψης του πειράματος) να με φωτίσει ιδιαίτερα… Μεγάλο και πολύπλοκο το θέμα οπότε έπεται και συνέχεια!

Δευτέρα 7 Φεβρουαρίου 2011

Απολαύστε....

...υπέροχες στιγμές που συνέλαβε ένας φακός  ... κλίκατις εδώ αλλιώς θα χάσετε!
(μου τις ξετρύπωσε ο υπερβόρειος φίλος μου)

 

Να φοβάσαι!

  
Όταν φοβάσαι δε σκέφτεσαι καθαρά, δε σκέφτεσαι ψύχραιμα. Όταν φοβάσαι υποτάσσεσαι εύκολα. Γι αυτό πρέπει να φοβάσαι. Πάντα. Ακόμα κι όταν δεν απειλείσαι. Γι αυτό πρέπει να σε μάθω απ’ τα γεννοφάσκια σου να φοβάσαι. Να φοβάσαι και τη σκιά σου. Κι ας μην το καταλαβαίνεις. Πρέπει να φοβάσαι αλλιώς δε μου κάνεις για υπήκοος κι εγώ χρειάζομαι καλούς υπηκόους. Γι αυτό φροντίζω από πιτσιρίκι να σε απειλώ με την Κόλαση που θα βράζεις αιώνια στα γεμάτα με πίσσα καζάνια της. Ξέρω, είναι απάνθρωπο να απειλείς ένα παιδάκι με φωτιές και barbeque αλλά από μικρό πρέπει να μάθεις να φοβάσαι και να νιώθει ένοχο. Ένοχο για ένα μήλο που έφαγε μια φανταστική προγιαγιά φτιαγμένη απ΄ το παϊδάκι του φανταστικού προπάππου. Τρομερή επινόηση… έπιασε σε νομάδες της ερήμου της ύστερης εποχής του Χαλκού και μια χαρά πιάνει και σήμερα, στην εποχή της τεχνολογίας, του DNA  και του διαστήματος! Πρέπει να μάθεις από μικρό να φοβάσαι ώστε  μεγαλώνοντας απλά να χρειάζεσαι που και που αναμνηστικές δόσεις.
Να φοβάσαι, να τρέμεις για να μη σκέφτεσαι λογικά, για να μην μπορείς να εκτιμήσεις σωστά, για να μη μπορείς να εστιάζεις εκεί που πρέπει να εστιάσεις.  Να φοβάσαι μη σε φάει το θλιβερό εμπόρευμα και να μη κυνηγάς τον δουλέμπορο, ούτε να βλέπεις πως η χώρα σου είναι το πιο περιζήτητο σκλαβοπάζαρο…
Πρέπει να σου παραφουσκώνω διαρκώς τις πραγματικές απειλές, στην ανάγκη να σου κατασκευάζω και εικονικές κι αυτό είναι βαρύ έργο και δύσκολο, αλλά με βοηθάνε τα ιερατεία και οι μηχανισμοί προπαγάνδας. Και τα δύο ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους γι αυτό και κοστίζουν. Αλλά όσο πιο καλά κάνουν τη δουλειά τους αυτοί, τόσο πιο εύκολα σου μετακυλύω το κόστος και δεν αντιδράς, χαμπάρι δεν παίρνεις.



Να φοβάσαι, όσο παράλογη κι αν σου φαίνεται η απειλή. Να φοβάσαι γιατί είμαι ο μόνος που μπορώ να σε σώσω.
Να φοβάσαι τον θάνατο, το μόνο σίγουρο που έχεις άπαξ και γεννήθηκες. Δε μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό βέβαια, αλλά μπορώ να σου κανονίσω κάτι καλό για μετά.
Να φοβάσαι να σκέφτεσαι, έχουμε προβλήματα και δεν είναι ώρα για να σκέφτεσαι. Άμα σκέφτεσαι χάνεις το δρόμο… καλές οι θεωρίες αλλά στη πράξη τι κάνουμε, κι αυτό που κάνουμε είναι το μόνο που μπορούμε.
Να φοβάσαι να γελάς, εδώ ο κόσμος χάνεται, έρχεται η συντέλεια κι εσύ χαχανίζεις σα βλάκας;
Να φοβάσαι ν’ αγαπάς, μη χαλαρώνεις, οι κίνδυνοι σε ζώνουν σα τα φίδια, οι εχθροί καιροφυλακτούν κι εσύ βρίσκεις καιρό για έρωτες;
Να φοβάσαι τη φιλία, γιατί το ζήτημα δεν είναι αν θα στη φέρει ο φίλος, αλλά το πότε θα στη φέρει.
Να φοβάσαι τη μόρφωση, τι θα πει μόρφωση; Μάθε μια τέχνη αλλά μάθε τη καλά, σου φτάνει για να ζήσεις.
Να φοβάσαι το νέο, δεν το ξέρεις και μπορεί να κρύβει παγίδες. Μείνε στα σίγουρα τα παλιά που τα ξέρουμε κι απ’ τη καλή τους κι απ’ την ανάποδή τους.
Να φοβάσαι την εξωστρέφεια, δε ξέρεις ποιος και πως θα σου κάνει το κακό όταν ανοίγεσαι. Μείνε κλεισμένος στην οικογένεια που μ’ όλα της τα στραβά και τα κουσούρια, ξέρεις ότι σ’ αγαπάει.
Να φοβάσαι τι σου λένε οι άλλοι, θέλουν όλοι το κακό σου. Μόνο εγώ ξέρω, πάντα να με ρωτάς πρώτα.
Να φοβάσαι τον εξωστρεφή, τον προοδευτικό, τον μορφωμένο, τον φιλικό, τον συναισθηματικό, τον χαρούμενο, τον σκεπτόμενο γιατί κάτι θέλουν από σένα, δε σε περιτριγυρίζουν έτσι για το τίποτα! Φύλα τα ρούχα σου να ‘χεις τα μισά!
Να φοβάσαι ότι βλέπεις, ότι ακούς, ότι νιώθεις, ότι διαβάζεις γιατί μπορεί να γίνει μπούμερανγκ εναντίον σου. Να περιμένεις πρώτα να το πουν στις ειδήσεις αν είναι καλό ή κακό. Κλείσου στον εαυτό σου όσο περισσότερο μπορείς. Δεν κινδυνεύεις να πληγωθείς εκεί μέσα.
Να φοβάσαι τις αλλαγές, μεγάλες και μικρές γιατί δεν ξέρεις ποιοι λύκοι καιροφυλακτούν από πίσω και περιμένουν την αναμπουμπούλα. Απόφυγε την αναμπουμπούλα σα τον διάολο το λιβάνι. Θυμάσαι σε κείνη την αναμπουμπούλα που σου φαινόταν να είναι όλα τα δίκια με το μέρος σου; Κάψανε τρεις τότε. Θυμάσαι; 


(από το Φόβο)




Να φοβάσαι το θεό, είναι παντού, βλέπει τα πάντα και τιμωρεί τα πάντα…



(από τον Άθρησκο)

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Σκατά...

...έφυγε στα πενηνταοχτώ του...




...κι εδώ με τον B.B. King... αν υπήρχε Κόλαση θά 'κλεινα θέση στο καζάνι τους...



...εδιτ: ακόμα δεν καταπίνεται...



ματαέδιτ απ' το ίδιο καζάνι που λέγαμε πριν... 




...καληνύχτα...!