Αμβρακικός στο NEW SCIENTIST: Dolphins make their last stand in the Mediterranean

Το πλήρες άρθρο από το NEW SCIENTIST :

 Dolphins make their last stand in the Mediterranean

• 09 July 2010 by Rowan Hooper
• Magazine issue 2768. Subscribe and save

I HAD never given much thought to how dolphins copulate, much less seen them doing it. But in a frenzied, water-churning few minutes in the Amvrakikos gulf, western Greece, I witnessed a cetacean orgy. We had already spotted an incredibly cute newborn dolphin and several calves, so I assumed that the dolphin population here was thriving. As I was to find out, that doesn't mean it will stay that way.

I was helping survey dolphins with Joan Gonzalvo of the Tethys Research Institute based in Milan, Italy, and several volunteers on a project organised by the Earthwatch Institute, an international charity that engages non-scientists in scientific research. We were checking up on the highest known density of bottlenose dolphins in the Mediterranean Sea.

While the bottlenose dolphin (Tursiops truncatus) population in the Amvrakikos gulf seems to be stable, those in other parts of the Mediterranean have crashed as overfishing and pollution have wiped out their food supplies. Many are worried that the Amvrakikos dolphins could be next. "The density is high and the population is stable but small, so in this increasingly degraded ecosystem the dolphins are vulnerable," says Gonzalvo.

In this increasingly degraded ecosystem the dolphins of Amvrakikos gulf are vulnerable

The Amvrakikos gulf is an inlet of the eastern Mediterranean that covers 400 square kilometres (see map). With an opening into the Ionian Sea that is only 370 metres wide and as shallow as 5 metres in places, the gulf is practically enclosed, just like the Med itself, which has a narrow opening into the Atlantic Ocean at the Straits of Gibraltar. "It's a natural laboratory," says Gonzalvo.

As with the Mediterranean, water turnover in the Amvrakikos gulf is very slow, taking several years to be replaced completely. In effect, it's a giant bathtub. Gonzalvo fears the gulf is facing a similar ecological fate as the Med - being choked to death by pollution.

Gonzalvo should know. He used to work in what he calls "paradise on Earth" - the waters surrounding the Greek island of Kalamos. He was there to witness the crash in population of the common dolphin (Delphinus delphis) from 150 animals in 1996 to almost none in 2007. Tuna, swordfish and other large fish species declined over the same period (Endangered Species Research, DOI: 10.3354/esr00103). "When the common dolphins' food disappeared as a result of overfishing, the dolphins vanished," says Gonzalvo.

Industrial fishing is banned in the Amvrakikos gulf as it is a national park. Yet it is still becoming increasingly degraded. Like many parts of the Med, there is no sewage treatment, so raw waste is pumped directly into the water. The gulf also contains 24 fish farms with an estimated 710 fish cages between them, each producing nitrogen-rich waste, and a number of rivers with high nitrogen run-off in the form of fertilisers flowing into it. Add this together and eutrophication is a major threat: the water is murky and oxygen levels decline to near zero below 20 metres.

Sardines are the dominant fish species in the gulf, and it seems that the bottlenose dolphins of Amvrakikos have been able to adapt their diets to feed on these smaller fish. We saw their feeding methods: the dolphins would twist in the water and scoop fish up their bellies into their open mouths. It's exhilarating to watch. But if the water's oxygen levels decline enough to drive the sardines out, the dolphins will disappear too, says Gonzalvo. "The priority is to curtail pollution," he says.

Increasing water pollution and their isolation from the rest of the Med make this stronghold of dolphins a conservation priority. And, for the record, dolphins mate belly-to-belly.

Διαβάστε και το άρθρο από ΤΟ ΒΗΜΑ

Ο Αμβρακικός «κρατάει» τα δελφίνια του

Οι επιστήμονες λένε ότι, παρά τη ρύπανση, η «μικρογραφία της Μεσογείου» διατηρεί σταθερό τον πληθυσμό τους

ΜΑΧΗ ΤΡΑΤΣΑ | Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Τα δελφίνια αντέχουν ακόμη στον Αμβρακικό κόλπο. Εκεί επιβιώνει ένας από τους τελευταίους υγιείς πληθυσμούς ρινοδέλφινων της Μεσογείου. Οπως επισημαίνεται σε άρθρο στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Νew Scientist», ο αριθμός τους στον Αμβρακικό παραμένει σταθερός (περίπου 150 δελφίνια), τη στιγμή που σε άλλες περιοχές της Μεσογείου ο πληθυσμός τους έχει καταρρεύσει εξαιτίας της υπεραλίευσης και της ρύπανσης. Ωστόσο, οι επιστήμονες ανησυχούν καθώς μπορεί η πυκνότητά τους στην περιοχή να είναι υψηλή, ο πληθυσμός όμως, αν και σταθερός, θεωρείται μικρός και το οικοσύστημα υποβαθμισμένο.

Ο Αμβρακικός με ένα μικρό άνοιγμα στο Ιόνιο, 370 μέτρων, και ρηχά νερά που σε ορισμένα σημεία έχουν βάθος μόλις πέντε μέτρων, αποτελεί μια μικρογραφία της Μεσογείου, η οποία έχει ένα στενό άνοιγμα στον Ατλαντικό. Ετσι, όπως συμβαίνει και στη Μεσόγειο, ο κύκλος των υδάτων στον Αμβρακικό είναι αργός και απαιτούνται πολλά χρόνια για να ανανεωθούν τα νερά. Οι επιστήμονες του ιταλικού ερευνητικού ινστιτούτου Τethys που μελέτησαν τον Αμβρακικό φοβούνται ότι ο κόλπος αντιμετωπίζει την... οικολογική μοίρα της Μεσογείου- κινδυνεύει να πνιγεί από τη ρύπανση, η οποία θα οδηγήσει στην εξαφάνιση των ρινοδέλφινων.

Στον Αμβρακικό η βιομηχανική αλιεία απαγορεύεται δεδομένου ότι πρόκειται για εθνικό πάρκο. Παραμένουν όμως πολλά άλλα σοβαρά προβλήματα. Ανεπεξέργαστα αστικά και βιομηχανικά λύματα καθώς και υπολείμματα γεωργικών φαρμάκων από τις καλλιέργειες καταλήγουν εκεί. Επίσης λειτουργούν 24 μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών με συνέπεια να παρατηρείται συχνά ευτροφισμός των υδάτων και πτώση των επιπέδων οξυγόνου, γεγονός που έχει οδηγήσει στο παρελθόν σε μαζικούς θανάτους ψαριών. Σήμερα τα ρινοδέλφινα του Αμβρακικού επιβιώνουν εξαιτίας του πληθυσμού της σαρδέλας. Αλλά εάν τα επίπεδα του οξυγόνου εξορίσουν κάποια στιγμή τη σαρδέλα από τον κόλπο αυτό θα σημάνει και το τέλος των δελφινιών.

Προτεραιότητα για τη σωτηρία τους τόσο στον Αμβρακικό όσο και σε άλλες περιοχές της χώρας αποτελεί ο περιορισμός της ρύπανσης. Σύμφωνα με την υπεύθυνη της εκστρατείας για το θαλάσσιο περιβάλλον στο ελληνικό γραφείο της Greenpeace κυρία Αντζελα Λάζου η θαλάσσια ρύπαvση, και ιδιαίτερα αυτή πoυ πρoκαλoύv oυσίες όπως τα βαρέα μέταλλα (υδράργυρoς, μόλυβδoς κ.λπ.) και oι oργαvoχλωριωμέvες εvώσεις, (ΡCΒs, DDΤ κ.λπ.), αποτελεί μια vέα απειλή για τα δελφίvια. Οι oυσίες αυτές δεv διασπώvται εύκoλα και μέσα από την τρoφική αλυσίδα στo τέλoς της oπoίας βρίσκovται τα δελφίvια συγκεvτρώvovται στov λιπώδη ιστό τωv ζώωv.

Ακόμη, όπως επισημαίνει η ίδια, η εντατική αλιεία έχει οδηγήσει στη μείωση των διαθέσιμων ψαριών και έχει κάνει ανταγωνιστικές τις σχέσεις μεταξύ αλιέων και δελφινιών. « Και οι δύο ανταγωνίζονται πια για την εξεύρεση των τελευταίων ψαριών στη Μεσόγειο.Η χρήση καταστροφικών και παράνομων αλιευτικών εργαλείων, όπως τα παρασυρόμενα αφρόδιχτα,έχει προκαλέσει τον θάνατο χιλιάδων δελφινιών και φαλαινών στη Μεσόγειο».

Το ρινοδέλφινο είναι το μόνο είδος δελφινιού που προκαλεί ζημιές στα δίχτυα των παράκτιων αλιέων. «Αυτό δεν προκαλείται από τις ομάδες των δελφινιών, αλλά από εκείνα που έχει απομονώσει η ομάδα και ζουν μοναχικά.Τόσο τα δελφίνιαόσο και οι ιδιαίτερα απειλούμενες με εξαφάνιση μεσογειακές φώκιεςπροκαλούν αυτές τις καταστροφές στα δίχτυα» λέει η συντονίστρια επιστημονικής έρευνας και δράσεων προστασίας του «Αρχιπελάγους», υδροβιολόγος κυρία Αναστασία Μήλιου. Και προσθέτει: «Οι αλιείς όμως δεν λαμβάνουν καμίας μορφής αποζημίωση ή υποστήριξη από την Πολιτεία, γεγονός που αυξάνει τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Είναι πραγματικά παράλογο το γεγονός ότι έχουμε αφήσει τούς χαμηλού εισοδήματος παράκτιους αλιείςνα καλύπτουν αποκλειστικά μόνοι τους το κόστος προστασίας αυτών των σπάνιων ειδών στην Ελλάδα,ενώ παράλληλα δαπανώνται τεράστια ποσά σε ανούσιες οικολογίζουσες δράσεις στα αστικά κέντρα».  

Καταφύγιο ο Κορινθιακός
Η Greenpeace και η ΑCCΟΒΑΜS (Διεθνής Συμφωνία για την προστασία των κητωδών στη Μεσόγειο) έχουν προτείνει τον καθορισμό του Κορινθιακού κόλπου ως πρότυπου θαλάσσιου καταφυγίου για την Ελλάδα και τη Μεσόγειο. Στα νερά του βρίσκουν καταφύγιο τα τέσσερα είδη δελφινιών που βρίσκουμε στην Ελλάδα, τα κοινά δελφίνια, τα ζωνοδέλφινα, τα σταχτοδέλφινα και τα ρινοδέλφινα. Ιδιαίτερα για το κοινό δελφίνι ο Κορινθιακός αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιοχές σε όλη τη Μεσόγειο. Μάλιστα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «ΠΕΛΑΓΟΣ» στο ανατολικό τμήμα του Κορινθιακού παρατηρείται ένα φαινόμενο μοναδικό στον κόσμο. Κοινά δελφίνια, ζωνοδέλφινα και σταχτοδέλφινα σχετίζονται μεταξύ τους και σχηματίζουν μεικτά κοπάδια στα νερά του κόλπου.  

«Μόνη λύση»

Οι ελληνικές θάλασσες θεωρούνται από τις πιο «πλούσιες» σε βιοποικιλότητα θάλασσες της Ευρώπης, αλλά και παγκοσμίως, γιατί στηρίζουν μερικούς από τους σημαντικότερους εναπομείναντες πληθυσμούς θαλάσσιων θηλαστικών της Μεσογείου. Για αυτό, όπως προτείνει η Greenpeace, « πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα στη δημιουργία ενός δικτύου θαλάσσιων καταφυγίων,το οποίο θα προστατεύει αποτελεσματικά τη θαλάσσια βιοποικιλότητα.Αυτή είναι η μόνη εγγύηση για την προστασία των δελφινιών».

 

Αυτάάάά... σα συνέχεια από εδώ κι εδώ...